‘Voel je voeten en visualiseer deze zelfde voeten nu op terracotta kleurige tegels..’
Het is de start van een reis naar een ander leven wat de persoon tegenover mij heeft geleefd.
We komen in kleine pitoreske straatjes in ItaIië uit, het is zonnig maar fris.
29 december 1962 om 12.30 ‘s middags.
Het is stil op straat, terwijl we langs de trattoria’s en eeuwenoude woningen struinen.
Ik vertel in detail wat ik zie. Beige oude gebouwen, grote pleinen en kleine kerkjes.
En dan komt uit een van de woningen een jongen. Hij is lang, gespierd en heeft een brede grijns op z’n gezicht. ‘Sophia, daar ben je!’ Hij omhelst de ziel met wie ik reis en in dit leven door het leven gaat als Sanne. Hij geeft haar een kus op z’n wang en legt uit dat hij haar broer is in dit leven.
We lopen met hem mee door de straten, op zoek naar Sophia’s (Sanne’s) huis.
‘Nummer 34’ zegt hij en we staan voor de deur. Hout met een zwarte deurklink.
In het huis aangekomen beschrijf ik de details van de woning, van haar kamer. Sophia was jong toen ze stierf, want haar kamer hangt vol posters en er liggen teddyberen op het bed. Een kaptafel met een oude zilveren handspiegel en een witte borstel.
Naast haar bed ligt een dagboek.
‘Een tiener,’ zegt haar broer. ‘Ze is verdronken.’ Ik voel hoe dit trauma mee is genomen in het leven van Sanne, dat er een angst is voor water. Nadat we ook haar ouders ontmoeten en foto’s van Sophia hebben gezien aan de muur van het huis, weten we beter wie ze was en nog steeds is. Een woman on a mission, spring in het veld en vol met vuur. Eigenwijs en gek op eten. Ze stond altijd te koken en bakken in de keuken met haar moeder en nonna.
Uiteindelijk is een visserstripje met haar vader haar fataal geworden.
Dat schuldgevoel, naar haar vader toe, heeft ze ook meegenomen in het leven van Sanne.
Er is zoveel liefde aanwezig in dit leven, zoveel verbinding en cultuur. Een feest om mee te mogen kijken.
En dan reizen we terug naar het hier en nu. Sanne vertelt mij dat ze een enorme angst heeft voor water en nooit wist waarom. Dat ze zich heel snel schuldig voelt en een speciale verbinding heeft met Toscane. Sterker nog, ze gaan er als gezin deze zomer naartoe. Gek op koken en bakken is ze ook in dit leven weer. Ze is in januari dit jaar 34 jaar geworden.
De magie van het Universum is werkelijk onbegrensd.
Diary of a Psychic – Rachelle
Saskia & Rachelle zijn Not Your Average Psychic. Ze zijn beiden medium en psycholoog en channelen Universum – jouw hogere zelf, die van de mensen om jouw heen als ook dierbaren overledenen – om jou naar jouw hoogste potentieel en grootste geluk te begeleiden.
Volg Saskia & Rachelle op Instagram: @notyouraveragepsychic